A YOUNG GIRL OF 16
(Aznavour / Chauvigny / Brown)
Noel Harrison
She left he neighbourhood in which
everyone was filthy rich.
She left her parents' home and went straight
with a vagabond who made
vows of love she'd never heard,
and she believed his every word.
She left no following address,
just took her youth and happiness
as with the boy she vanished in,
the secret sweetness of their sin.
A young girl,
a young girl who is sixteen
child of springtime, still green,
lying here by the road.
He told her love demanded space,
so they rode from place to place.
Although she realized she'd sin,
she threw cautions to the wind
as she followed him around
and he slowly dragged her down.
So overpowering was her love
that it made him the captain of
a young girl's heart and soul and mind.
In other words: love drove her blind.
A young girl,
a young girl who is sixteen
child of springtime, still green,
lying here by the road.
Too much emotions for a girl
she let her heart become her world.
But worlds that God has never wrought
for a thunder [...].
Had she been wiser she would have known
she could not feed him love alone.
She should have known the day would come
when he would quit her just for crumbs.
He needed fresh new meat to carve
and left her heart and mind to starve.
A young girl,
a young girl who is sixteen
child of springtime, still green,
lying here by the road.
Dead.
*****
UNE ENFANT
(Charles Aznavour / Robert Chauvigny)
Charles Aznavour (France) - 1959
Une enfant,
une enfant de seize ans,
une enfant du printemps,
couché sur les chemins.
Elle vivait dans un de ces quartiers
ou tout le monde riche a crêvé.
Elle avait quitté ses parents
pour suivre un garçon, un bohème,
qui savait signer et dire: je t'aime,
et sans que ça devenait bouleversant,
et leur coeurs parait-il sans laisser d'adresse,
emportant juste la jeunesse
et le douceur de leur pêché.
Une enfant...
Leurs coeurs n'avaient pas le saison
et ne voulaient pas de prison.
Tout devivait au jour de jour,
restant jamais à la même place.
Leurs coeurs avaient besoin d'espace
pour contenir un tel amour.
Son présent comme son futur,
c'était cet amour magnifique,
qu'il avait refait un cantique
et perdit ses yeux dans l'azure.
Une enfant...
Mais son amour était trop grande,
trop grande pour l'âme d'une enfant.
Elle ne vivait que par son coeur
et son coeur faisait un monde,
mais Dieu n'acceptait pas le monde
quand Il n'est pas le créateur.
L'amour était leur seul festin
et la guitare pour quelques miettes,
alors sa vie batît en retraite
et puis l'enfant connait la fin.
Une enfant,
une enfant de seize ans,
une enfant, un printemps,
couché sur le chemin.
Morte.
*****
EEN MEISJE VAN ZESTIEN
(Brown / Aznavour / Chauvigny / Nijgh)
Boudewijn de Groot (The Netherlands)
Ze woonde in een villawijk
Haar ouders waren stinkend rijk
Toch was er niets meer dat haar bond
Ze gaf zich aan een vagebond
Die sprak van liefde 't oud verhaal
En zij geloofde 't allemaal
Zo ging ze weg ze nam niets mee
Alleen haar jeugd en het idee
Dat hij haar man was zij zijn vrouw
En het altijd zo blijven zou
refr.:
Arm kind Zestien lentes zo pril
Ach wat lig je hier stil
Langs de kant van de weg
Ze trokken voort van stad tot stad
Omdat hij ruimte nodig had
Het zwerversleven was te zwaar
Niets voor een kind van zestien jaar
Haar liefde was haar levenslot
Ze ging er langzaam aan kapot
Ze kon de hartstocht niet weerstaan
Niet tot het einde verder gaan
Ze was geen kind maar ook geen vrouw
En wist niet wat er komen zou
refr.
Ze werd vermoeid zag bleek en vaal
Verloor haar jeugd haar ideaal
Alleen haar liefde bleef bestaan
Toen ging hij weg bij haar vandaan
Toch had ze kunnen weten dat
Hij niet genoeg aan liefde had
Dat op een dag hij weg zou zijn
En zij alleen met spijt en pijn
Dat hij zolang een meisje had
Als de stormwind speelt met een enkel blad
refr.
