68


Zjef Vanuytsel (België)




We waren late oorlogskinderen in volle armoede verwekt
we groeiden op in het begin der vette jaren
in alle kuisheid opgevoed
met een domper op de bek
men wilde ons in alle zuiverheid bewaren
we werden ouder en de rock'n'roll
teisterde het land
we wierpen onze eerste blikken naar de meiden
toen kwam Dylan en de rest
en in ons, een stille kracht
mijn beste jongen, 't waren wonderlijke tijden


Alles wat er dan gebeurde
ging toen zo verduiveld snel
we verbraken onze banden met 't verleden
onze haren werden langer
als een liederlijk protest
tegen wat de burgerij van toen vereerde
we riepen alles zal veranderen
want iedereen is gelijk
wat de ouderen ons vertelden wordt vergeten
we riepen alles wordt verdeeld
van nu af aan geen arm of rijk
mijn beste jongen, 't leek de aardse tuin van Eden


't Was in 68, we waren jong en zo oprecht
we droomden van de revolutie
en we meenden het niet slecht
o we waren maffe kikkers
maar o mijn god, we waren echt


De tijd heeft uitgewezen
zoals men ons ook had voorspeld
dat het niet zo simpel was als we toen meenden
de cirkel werd gesloten
want de strijders van voorheen
zijn hun oude droom meestal allang vergeten
misschien was het toch niet vergeefs
zoals ik soms nog wel eens denk
is er toen toch meer gebeurd dan we nu weten
misschien komt alles ooit terug
maar dan juister als voorheen
want beste jongen, 't leek de aardse tuin van Eden


't Was in 68, we waren jong en zo oprecht
we droomden van de revolutie
en we meenden het niet slecht
o we waren maffe kikkers
maar o mijn god, we waren echt








(Contributed by  - March 2008)