EEN VRIEND ZIEN HUILEN
Herman Van Veen (The Netherlands)
Natuurlijk wordt alom gestreden
en zwijgt voor velen de muziek,
de tederheid is overleden
en de illusies zijn doodziek.
Natuurlijk laat zich alles kopen
voor wie er maar het meeste biedt
en worden bloemen stukgelopen
maar een vriend zien huilen... kan ik niet.
Natuurlijk hebben wij verloren
en wacht de dood ons aan het eind,
met onze schouders ver naar voren
staan wij nog amper overeind.
Natuurlijk zijn we vaak bedrogen
en liggen vogels in het riet
die voor het laatst hebben gevlogen
maar een vriend zien huilen... kan ik niet.
Worden er steden stukgesmeten
door kinderen van vijftig jaar
dan wordt het leed weer gauw vergeten
voor nieuw verdriet of nieuw gevaar.
En die stations vol met verdwaalden,
al te ver heen voor elk verdriet.
Geen enk'le waarheid die het haalde,
maar een vriend zien huilen... kan ik niet.
Natuurlijk, spiegels zijn integer;
geen moed genoeg om jood te zijn,
niet elegant genoeg voor neger,
geen licht, alleen maar valse schijn.
In eigen kilheid zo gevangen
dat men voor liefde zich verschuilt,
zo aan het eidn van elk verlangen,
maar dan een vriend te zien... die huilt
*****
VOIR UN AMI PLEURER
(F. Rauber / J. Brel)
Jacques Brel (Belgium) - 1977
Bien sûr il y a les guerres d'Irlande
Et les peuplades sans musique
Bien sûr tout ce manque de tendres
Il n'y a plus d'Amérique
Bien sûr l'argent n'a pas d'odeur
Mais pas d'odeur me monte au nez
Bien sûr on marche sur les fleurs
Mais voir un ami pleurer!
Bien sûr il y a nos défaites
Et puis la mort qui est tout au bout
Nos corps inclinent déjà la tête
Étonnés d'être encore debout
Bien sûr les femmes infidèles
Et les oiseaux assassinés
Bien sûr nos cœurs perdent leurs ailes
Mais mais voir un ami pleurer!
Bien sûr ces villes épuisées
Par ces enfants de cinquante ans
Notre impuissance à les aider
Et nos amours qui ont mal aux dents
Bien sûr le temps qui va trop vite
Ces métro remplis de noyés
La vérité qui nous évite
Mais voir un ami pleurer!
Bien sûr nos miroirs sont intègres
Ni le courage d'être juifs
Ni l'élégance d'être nègres
On se croit mèche on n'est que suif
Et tous ces hommes qui sont nos frères
Tellement qu'on n'est plus étonnés
Que par amour ils nous lacèrent
Mais voir un ami pleurer!