HET HONDJE VAN DIRKIE
Wim Sonneveld (The Netherlands)


Kleine Dirkie had een hondje door een auto overreden 
Met gebroken poot in 't straatgewoel gevonden 
Met twee houtjes en een stukkie van een ouwe gonjezak 
Had ie 't pootje eerst gespalkt en toen verbonden 

Daarna had ie 't dier heel zacht opgepakt en thuisgebracht 
En vervuld van stille angst en diepe zorgen 
Zei ie: "Mormel, had ook uitgekeken voor je overstak" 
En 't voorzichtig in een zolderhoek geborgen 

Als 'ie boterhammen kreeg verborg 'ie iedere keer een stukkie 
Voor zijn zieke kameraad onder z'n kieltje 
En dan sloop ie op z'n tenen met een koppie zonder oor 
Naar de zolder en zei: "Vreet nou maar, schlemieltje" 

Hekkie keek 'm nou en dan met z'n koppie scheef 's an 
De filantropie kon 't beestje niet verwerken 
Toen 'ie op een keer wou blaffen siste Dirkie: 
"Houd je bek Je ligt zo uit je pension als ze 't merken" 

Op een keer kwam Hekkie onverwachts, z'n poot nog in 't verband 
De kamer in, een hondje laat zich niet verbieden 
Moeder zei: "Nou is de boot an, kijk me zo'n scharminkel an 
't Lijkt waarachtig wel de Joodse invalide 
Van wie hoort dat stuk gespuis? Straks heb ik Artis in me huis" 
Dirkie stamelde, hij kon 't nauwelijks zeggen 
"Toen ie onder een auto lee, dacht ik, ik neem 'm effe mee 
Anders hadden ze 'm zo maar laten leggen" 

"As 'ie binnen 't uur m'n huis niet uit is gaat 'ie in de plomp" 
Verklaarde ma "da's wat voor mij, die nare krengen" 
Toen zei pa gedecideerd: "Wanneer z'n poot genezen is, 
Zal ik 'm persoonlijk naar 't asiel toe brengen" 
Dirk zei liefdevol: "Nou teef, de eerste maand ben je weer safe" 
Intuitief was ie van de patient gaan houden 
Moeder schamperde: "Zeg ober, geef u Hekkie een stukkie kreeft 
Man, je moet een villa voor 'm laten bouwen." 

Kleine Mies 't jongste zusje noemde Hekkie smalend viezerik 
Dan hulde Dirkie zich in hooghartig zwijgen 
Soms werd 't 'm wat al te machtig en dan kreet ie: "Treiterkop 
Wat is vies, kijk jij maar liever naar je eige" 
Eens beet Hek in Miesje's pop, 't meisje gaf het beest een schop 
Dirk vloog op en loeide: "Valse Salamander 
Raak dat beessie nog 's aan, dan zal ik je effe kreupel slaan 
Als 'ie slaag krijgt is 't van mij en van geen ander" 

Hekkie leefde ongestoord temidden van conflicten voort 
Schoon onbewust dat ze de oorzaak was van rampen 
De 1 vervolgde haar met haat, de ander werd 'r kameraad 
Het huisgezin had zich gescheiden in twee kampen 
Het potje was weer gecureerd, Dirkie had de hond geleerd 
Mooi te zitten en nou was ie reuze branie 
Vader zei soms: "Klein serpent, zo'n beest is toch intelligent" 
"Ja", zei Moeder, "Ga d'r mee naar Sarasani" 

Na zes maanden stille oorlog had 't noodlot zich voltrokken 
Hekkie had iets raars gedaan in Moeder's kamer 
Bertus 't oudste broertje zag 't en riep: "Kijk 's wat een zwijn 
Op de trijpen stoelen, Moe", hij greep een hamer 
Wierp die Hekkie naar z'n kop, 't beestje vloog schuimbekkend op 
Viel toen neer, op dat moment kwam Dirkie binnen 
Bleef als vastgenageld staan, keek lijkwit zijn broertje aan 
Niemand wist toen wat met Dirkie te beginnen 

Zacht als was 't een kostbaar kleinood heeft toen Dirk 't verstarde beest 
Naar z'n hoekie op de zolder meegenomen 
's Avonds in het donker groef ie in het Vondelpark een kuil 
In een eenzaam laantje onder iepebomen 
Met een snuitje bleek als was lei 'ie Hekkie onder 't gras 
En zei trillend, beide oogjes toegeknepen 
"Hekkie, 't was niet mijn schuld, mensen hebben geen geduld 
Arm dier, ze hebben jou thuis nooit begrepen"