MIJN HOOFD WEER OP JE SCHOUDERS 
Paul de Leeuw & Willeke Alberti (The Netherlands)


't Leek zo mooi, sprak vanzelf 
Jij en ik en zo moest het altijd blijven 
Ons geluk kon niet stuk 
En de zon die zou voor ons eeuwig schijnen 
Maar ineens wou je weg 't ging zo vlug 
En wat bleef dat was een droom 

Zo gaat het vaak om je heen 
Heel onverwacht ziet de één het niet meer zitten 
De ander blijft 't huis is leeg 
's Avonds laat vertelt de kamer zijn verhaal 
Hoe het was wat ie zei maar wat bleef dat is die droom 

M'n hoofd weer op je schouder 
Je handen spelen met m'n haar 
We zijn dan wel wat ouder 
Maar toch weer even bij elkaar 
Je hoofd weer op me schouder 
Je handen spelen met m'n haar 
We zijn dan wel wat ouder 
Maar toch weer even bij elkaar 

Het geluk, is net een bloem 
Plukt hem af, hoopt dat ie zal blijven bloeien 
Je neemt hem mee, in je hand 
Veel te vast, want je wilt hem niet verliezen 
Maar na een dag, in een vaas 
Valt ie uit, en wat bleef dat is die droom 

Die lege plek in je huis, in je hart 
Denkt dat ie niet terug zal komen 
En je zegt: slijt wel weg, gaat voorbij 
Je probeert 't te vergeten 
Maar 's avonds laat, telefoon 
ja met mij 

ik kom terug voor onze droom 

M'n hoofd weer op je schouder 
Je handen spelen met m'n haar 
We zijn dan wel wat ouder 
Maar toch weer even bij elkaar 
M'n hoofd weer op je schouder 
Je handen spelen met m'n haar 
We zijn dan wel wat ouder 
Maar toch weer even bij elkaar



(Contributed by Waltertje - October 2002)