ZONDAGMIDDAG LILIANE

Louis Neefs (Belgium)


Op een luie zondagmorgen
Kom ik heel laat uit m'n bed, m'n hoofd doet pijn
De lege flessen op de tafel
Geuren bitter naar het bier van het festijn

Naast de overvolle asbak 
Ligt een briefje met een nummer en een naam
'Liliane' lees ik en weet
Dat is het meisje dat het laatst is weggegaan

De ochtend na een feest is altijd triest
Maar door dit briefje ga ik zweven
Liliane gaf mij haar nummer
Dat verandert straks m'n zondag en m'n leven

De dag heeft nu ineens een doel
En geeft me het gevoel 'ik word haar man'
Ineens is alles anders
Want vandaag wordt het een dag met Liliane

Liliane, dit wordt een zondag
Met een zon die nooit verdwijnt
Liliane, dit wordt een zondag
Met een zon die altijd schijnt

Als we later zullen praten
Weet je wat we zondag doen
Dan kan ik het vast niet laten
Jou te zeggen 'net als toen'

We lopen hand in hand
Het kleine stadspark is gevuld met duizend bloemen
En de vogels die er fluiten
Lijken allemaal haar lieve naam te noemen

En de wind speelt door haar haren
En haar ogen lachen, 't is nog altijd feest
En ik neem haar in m'n armen
Zo gelukkig als ik nimmer ben geweest

Liliane, dit wordt een zondag
Met een zon die nooit verdwijnt
Liliane, dit wordt een zondag
Met een zon die altijd schijnt

Als we later zullen praten
Weet je wat we zondag doen
Dan kan ik het vast niet laten
Jou te zeggen 'net als toen'